W Polsce od kilku lat pracują setki tysięcy Ukraińców. Istotnie przyczyniają się do naszego wzrostu gospodarczego. O ich znaczeniu możemy boleśnie przekonać się dzisiaj, w czasach koronawirusa, gdy wielu z nich musi wyjechać na Ukrainę. Warto ten kryzys potraktować jak okazję do stworzenia wreszcie polityki integracyjnej dla ukraińskich imigrantów.

Styczeń 2020 roku może się zapisać w historii Ukrainy jako najlepszy miesiąc w dziejach ukraińskiej kinematografii. Trafiło w nim do dystrybucji aż pięć ukraińskich filmów: Pekelna Chorugwa, Abo Rizdwo Kozaćke (Piekielna Chorągiew albo Kozackie Boże Narodzenie), Widdana (Oddana), Moji dumky tychi (Moje myśli są ciche), Eks (Eks) oraz Naszi kotyky (Nasze kotki). Pierwsze trzy z wymienionych filmów wyświetlano w tym samym czasie. Rzeczywiście dokonał się przełom – w repertuarze współczesnego komercyjnego kina figurowały aż trzy ukraińskie produkcje naraz! Jeszcze rok temu, nie mówiąc już o pięciu czy dziesięciu latach, nie sposób było sobie takiej sytuacji wyobrazić. Świadczy ona o jednym: ukraińska kinematografia nareszcie zaczęła stawać na nogi.

Warto przy tym zaznaczyć, że historia odgrywa znacznie większą rolę w debacie publicznej i polityce po stronie polskiej niż ukraińskiej. Od momentu, gdy w Polsce nastąpił zwrot w stronę historii, w relacjach z Ukrainą zaczęło iskrzyć. Moim zdaniem pierwsze ćwierćwiecze po odzyskaniu niepodległości przez Polskę i Ukrainę to najlepszy okres w historii relacji polsko-ukraińskich. Nie ma sensu szukanie w zamierzchłej przeszłości złotego wieku, a jeśli już go szukamy, wystarczy obejrzeć się za siebie. Właśnie minął.

22 maja o godzinie 15:00 zapraszamy na rozmowę online z Olą Hnatiuk o współczesnej kulturze ukraińskiej, jej obecności w Polsce i poszukiwaniach „złotego wieku”.  

Pierwszy zeszyt 2020 roku, którego głównym tematem jest migracja. Są w nim teksty między innymi Dariusza Szymczychy, Izabelli Chruślińskiej, Agnieszki Bryc i Jarosława Kociszewskiego oraz blok tekstów o dorobku kinematograficznym Europy Środkowej i Wschodniej.

 Tegoroczne Święta będą dla nas wszystkich inne niż zwykle, ale nie zapomnijmy pogodnego ducha tego święta odnowy, wolności i Zmartwychwstania. Bądźmy pełni nadziei. Niech wiara, siła i miłość nie opuszczają nas przez cały rok!