Kernes miał na Ukrainie miano człowieka, który nie tonie. Pogrążył go koronawirus

Hennadij Kernes przechodzi do historii jako najpopularniejszy polityk Charkowa. Wdzięczność mieszkańców okazała się tak duża, że Kernes wygrał jesienne wybory samorządowe, leżąc bez świadomości w klinice Charite, a do jego trumny w grudniu ustawiły się kilometrowe kolejki.

Charków to bardzo specyficzne ukraińskie miasto. Całkowicie odmienne od Kijowa, Lwowa czy nawet pobliskiego Dniepru albo Odessy. Nawet teraz, trzydzieści lat po upadku Związku Radzieckiego, zewsząd wyziera duch dawnego ustroju. Symbolizuje go ogromny budynek Derżpromu, czyli Przemysłu Państwowego. W mieście czuć też ducha inteligencji pracującej i klasy robotniczej. Najlepiej widać to na mapie tamtejszego metra, gdzie stacje imienia akademików Barabaszowa i Pawłowa sąsiadują z Przemysłową, Fabryką Traktorów i Bohaterów Pracy. Kernes czuł się w takim środowisku jak ryba w wodzie. Chociaż czasy radzieckie wcale nie były dla niego okresem sukcesu.

Charkowianin po przejściach

Hennadij Kernes urodził się w 1959 roku w Charkowie. W młodości imał się różnych zajęć, miał nawet własny warsztat krawiecki. Jego oponenci chętnie przypominali mu kryminalną przeszłość i pseudonim „Gepa”. W ZSRR był zatrzymany za handel czekami, którymi można było płacić w sklepach Bieriozka, odpowiedniku polskiego Peweksu. Sprzedawano w nich deficytowe lub importowane towary. Zajmował się także szachrajstwem, w tym grą w naparstki (odpowiednikiem gry w trzy karty; na przestrzeni radzieckiej używano naparstków). Już po 1991 roku został oskarżony o wyłudzenie. Chodziło o fikcyjną sprzedaż samochodu. W czasach niepodległej Ukrainy zajął się biznesem, a potem polityką. Przełomowe było małżeństwo z Oksaną, córką wiceprokuratora generalnego i deputowanego Jurija Hajsynskiego. Od tego czasu kariera polityczna i biznesowa Kernesa przyspieszyła.

Kernes nie rwał się do centralnej polityki, ale bardzo dobrze wyczuwał trendy obowiązujące w stolicy. Zależało mu przede wszystkim na tym, aby władza centralna nie wtrącała się w jego udzielne księstwo, jakim był Charków.